بیشتر تریلوبیت ها رفته گران یا کف زیان تغذیه کننده از رسوبات بودند که در فصل مشترک آب – رسوب یا نقب های کم عمق نزدیک به سطح رسوبات زندگی می کردند. برخی از تریلوبیت ها آشکارا گوشتخوار و به خارهای تیز و زوائدی مجهز بودند که از ضمائم شان به سمت شکم آن ها گسترش می یافت. تعداد کمی از گروه های کامبرین و اوردوویسین چشم های درشت و بدنی باریک و آئرودینامیک به دست آوردند. مورفولوژی و دامنه محیطی و جغرافیایی گسترده این گروه ها پیشنهاد می کند که آنها شناگران فعال و پر تحرکی بوده اند. تریلوبت ها در تمام تاریخچه خود به تمام محیط های دریایی اعم از زیستگاه های کم عمق و پر انرژی رو به ساحل تا زیستگاه های عمیق بی هوازی سازش پیدا کردند.

تریلوبیت ها فسیل های بسیار رایج دوره کامبریان هستند و بقایای آن ها نوعا بیش از 90 درصد فسیل های حفظ شده ی دوره کامبریان را به خود اختصاص می دهد. آن ها در سراسر اوایل اوردوویسین حائز اهمیت بودند اما سهم عددی آن ها در جوامع رو به ساحل به دلیل انشقاق حیات دریایی در اوردوویسین بسیار کاهش یافت. این اتفاق باعث شد که موجودات تغذیه کننده از طریق صاف کردن (مثل بازوپایان بندبند، بریوزوان، زنبق مانندها) گسترش یافته و به سرعت تا چیره شدن در جوامع دریایی تکامل یافتند و این روند در سراسر دوران پالئوزوئیک ادامه پیدا کرد. تریلوبیت ها در سراسر سیلوریان به عنوان جزء اصلی جوامع آب های عمیق تر باقی ماندند. علی رغم کاهش روز افزون فراوانی نسبی شان، تنوع گونه ای در تمام محیط ها از کامبریان تا سیلوریان در تمام محیط ها ثابت بود. این نشان می دهد که تریلوبیت ها تا حد زیادی تحت تاثیر وقایع بزرگ اوایل پالئوزوئیک قرار نگرفتند و همچنین کاهش اهمیت آن ها عمدتا به دلیل افزایش گروه های دیگر بود.

تنوع جهانی تریلوبیت ها پس از به دست آوردن بخش های سخت در خلال انفجار کامبریان به سرعت افزایش یافت و در طول اواخر کامبریان به اوج خود رسید. گرچه یک زیرگروه بزرگی از تریلوبیت ها در طول انشقاق اوردوویسین یک انفجار تکاملی تجربه کردند، تنوع کلی در طول اوردوویسین به تدریج کاهش یافت. انقراض گروهی آخر اوردوویسین این گروه را نابود و از هر ده فرد یک نفر کشت و تنوع جهانی و کلی آن ها را به حدود نصف کاهش داد. خانواده های باقی مانده اساسا آن هایی بودند که در طول اوردوویسین میانی انشقاق یافته بودند. گرچه بیشتر گونه های فون تریلوبت ها یافت می شوند در این دوره به وجود آمدند، تنوع کلی و جهانی در در زوال و کاهش سیلوریان ادامه یافت. تریلوبیت ها تا دوونین یک گروه نسبتا کوچک بودند (غایب از بسیاری از فون های دریایی)، هر چند هنوز هم گاهی اوقات به صورت محلی فراوان بودند. انقراض گروهی آخر دوونین همه موجودات زنده را نابود کرده به طوری که فقط چند گروه معدود باقی ماندند اما تریلوبیت ها را محو کرد. در خلال اواخر پالئوزوئیک تریلوبیت ها مشخصا نادر بوده و به تعداد کمی از وجوه (facies) محدود شدند. آخرین تریلوبیت ها در طول انقراض گروهی بزرگ آخر پرمیان منقرض شدند. 

مترجم: قاسمی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: